Cumhuriyet kurulduğundan itibaren hatta Tanzimat’tan bu yana Anadolu coğrafyasının insanları kendisini batıdan kültür, teknoloji ve yaşantı olarak hep geride gördü. Öyle ki Osmanlı’nın son dönemleriyle birlikte Genç Cumhuriyet’te de bu durum devam etti. Bu geri kalmışlık düşüncesi ne yazık ki zannedildiği veyahut beklenildiği gibi bilimsel ve teknik çalışmalara yansımadı. Avrupai günlük hayatı taklitten öteye geçemedi.

Batı’dan kültür ve edebiyat ithal etmeye başlandı ve bu hem manevi hem de maddi birçok deformasyonu da beraberinde getirdi.

Oysa ki bugün 2020 yılında düşüncede, fikir ve yaşantıda hiçbir şeyi geçen iki yüz yılda zannedildiği gibi olmadığını gördük. Üstelik bu uyanış bize bir virüs vasıtası ile geldi. Şöyle ki; Geçmişte gözümüzde büyüttüğümüz, ülkemize ve milletimize kültür ve teknoloji ithal etmeye çalıştığımız ülkelerin neredeyse tamamının Anadolu insanından birçok yüzyıl geriden geldiklerini gördük.

Örneğin sağlık teknolojileri, sağlık altyapısı ve afet durumlarında stratejik planlar gibi birçok teknik konuda batı medeniyetinin bir geri kalmışlık ve çözümsüzlük içerisinde olduğunu gördük. Üstelik bu durum bir yorumlama veya bir sübjektif bir düşünce değil. Aksine tamamen matematiksel verilerle tüm dünyanın farkına vardığı bir durumdur. Koronavirüs sürecinde görüldü ki ülkemize yüzyıllardır teknoloji ithal etmeye çalıştığımız ülkelerin neredeyse hepsi kendi sağlık sistemleri içerisinde teknolojik ve teknik çöküntü içerisindeler. Hastaneler yetersiz kalmış, yoğun bakım üniteleri hizmet veremez durumlara gelmiştir. Birçok hasta sağlık ürünlerine ulaşmakta son derece büyük zorluklar yaşamıştır.

Bir diğer mesele ise; batı medeniyeti sağlık okuryazarlığı, sağlık entelektüelliği gibi noktalarda da zannedildiği gibi dünyanın birçok ülkesinden ileri noktada değildir. Bu sonuca varmamızın en büyük sebebi Avrupa ülkelerinin virüse karşı gösterdikleri davranışlardır. Virüs batıya ulaştığında hiçbir Avrupa ülkesi gereken önemi vermemiş ve aynı umursamazlıkta Avrupa birliği ülkelerinin vatandaşlarında görülmüştür. Avrupa Halkının büyük bir çoğunluğu bir diğer insanın sağlığını ve güvenliğini düşünmek yerine festivalleri daha öncelikli olarak görmüştür. Devlet başkanlarının birçoğu da gereken önlemleri almamıştır.

Oysa sürecin en başından itibaren Türkiye’ye bakıldığında gerek sağlık çalışanları gerekse devlet adamları nez zinde durum sonra derece ciddiye alınmıştır. Bir vatandaşımızın dahi tehlikeye atılmaması için tüm sağlık çalışanlarımız seferber olmuştur. Ülkemizin ve milletimizin bu duyarlı ve bilinçli davranışları sayesinde sürecin içerisinden en az hasarla çıkmak adına tüm adımlar en doğru zamanda atılmıştır ve atılmaya devam edilmektedir.

 Bu durum bizlere göstermiştir ki biz yıllarca kendimizi haksız yere küçük görmüşüz. Batı medeniyetini de yok yere büyütmüşüz gözümüzde. Çünkü insana değer vermeyen hiçbir sistem ilerici ve gelişmiş değildir.