İkimiz acemi yazılmış bir romanda ki zavallı Kahramanlar gibiyiz. Son zamanlarda evliliğimiz adeta çökmüş yaşlı, topal bir kadına benziyor anlıyor musun?

Dağlara, denizlere, ovalara, göklere ve yerlere sığmayan sevgimiz, aşkımız son zamanlarda kurak bir çöl oluvermiş. Hiç bitmeyecek dediğimiz sevda ve aşk rüzgarımız son zamanlarda tarihi geçmiş kaba bir votka gibi sarhoş ve berduş durumda, huzursuz mutsuz kirli geçmişimizden utandığımız gibi son zamanlarda birbirimizden utanır mı olduk?

Anlamıyorum ne oldu bize. Sen kocaman bir dağ ben ise ufak bir taş parçası olduğumu hissediyorum. Ya da hissettiriyorsun kıyamadığım. Ne oldu anlamıyorum ne oldu bize... Oysa sen Kafdağı kadar büyük engin bir sevda bahçesiydin. Bense o bahçe koklamaya doyamadığın karanfil... Ve korkuyorum korkutuyor bu durum beni. Acaba sen yavaş yavaş dal mı oluyorsun. Ben de sana tutunan bir diken mi? Ne oldu anlamıyorum ne oldu bize. En güzel şarkılar alev alev tutuşan dilimizde dökülürdü. Şimdi ne oldu bir tanem geceler ıssız ve sessiz...

Sen konuştukça en güzel nağmeleri senden dinlerdim. Sesinle dinlenirdim ve bana huzur verirdi. Ne oldu da şimdi birbirimize tahammül edemez olduk artık. Huzur değil, hastalık, dert, keder, acı, çile mi olduk. Ne oldu bilmiyorum Nasıl oldu anlamıyorum. Bunun bir çözümü olmalı bitmemeli tükenmemeli derya, deniz, okyanus olan bu sevda bir bardak suya dönüşmemeli... Varsa ortada bir sorun ikimizin ve yapılacaksa bir çözüm yine ikimizin hiçbir şey tek taraflı değildir. Birbirimizi tamamlayamıyor muyuz?

Hani ikimiz bir fidanın güller açan dalıydık. Hani sen Ferhat ben ahir zaman şirini, sen Yusuf ben Züleyha... Ne oldu anlamıyorum ne oldu bize. Mecalin ve takatin bitinceye kadar yarışı kazanmış bir pehlivan gibi sevişmelerimizle biten geceler nerede…

Sıkıldım! Yoruldum! İstemiyorum artık 3,5 saatlik zaman dilimini. Sevgi kuyusunda aşk mezarındayım. Dirilmiştim, dirilmiştin oysa ruhsuz ve cansız bedenimi. Şimdi katili mi oluyorsun anlamıyorum can suyu olduğun aciz tenimin. Özledim özlem ve ölüm arasında fark yok. Her gün yarım saat sana sarılıp kokunu iliklerime kadar çektiğim cennetim dediğim sessizce babam dediğim her şeyim dünyam dediğim o günler onları özledim. Göz pınarlarında aşk sevgi huzur şefkat, güven saygı vardı. Gözlerini özledim ne oldu Nerede o günler ve gözler. Nerede o bakışlar Nerede o Alevle tutuşan tenin. Canını acıttığım için bana kızgınsın kırgınsın biliyorum ama senin canın yanarken ben ölüyorum Bunu da unutma en mantıklı karar bir çözüm yolu arıyorum. Aptallığımı bazen yüzüme vurmaktan başka hiçbir şey yapmıyorsun. Ben çaba gösterdikçe sen pes ediyorsun. Bir gün daha sürdürebilmek için bu ilişkiyi çaba gösteriyorum. Allah kahretsin diyorum bazen bir Pınar gibi fışkıran sevgimiz bir damla olmaya mı yüz tuttu?

Ne oldu anlamıyorum Ne olduğu bilmiyorum ve çıkmazlardayım senin zindanında her an ölecek gibiyim. Zemheri karanlıklarda mantıksızlığın tam ortasında seni bekliyorum anlamıyorum. Bensiz iken nefes alamadığını söyleyen sen, şimdi ne oldu da bensizliği seçiyorsun. Yoksa sevgimiz çoktan intihar mı etti. Haberim yok ay ve güneş kendi köşesine teslim olurken senin acımasız sevgine tutsak oluyorum anlıyor musun anlamıyorum neler oluyor? Ne oluyor sevgimiz başarısız bir ameliyattan mı geçiyor. Kurtulamıyorum düşündükçe kahroluyorum. Bırakma beni tut yok etme beni, dediğin o günleri hatırlıyor musun şimdi sessizce kanepeye uzanıp sadece uyuyorsun bu da bir kaçamak mı? Bu da bir pes etmek mi, anlamıyorum anlam veremiyorum bazen bırakmayacağım ne olursa olsun ellerini bırakmayacağım en büyük cezam bu olsun seni bırakmamak olsun ve günah defterime yazılsın diyorum sonra bakıyorum ki senin aşkın katmer katmer açılan kocaman bir acı yığınına dönüşüyor. Duruyorum adım atamıyorum. Sen de yürütmüyorsun mecalim olman lazım takatim olman lazım tutup ellerimden yürütmem lazım bu senin sorumluluğun olsa gerek yürütmek senin sorumluluğun yürüt ne olur artık dayanamıyorum anlamıyorum anlat bana ne olur.

Ben kalbimi kapatırken tüm sevdalara sen kalbinin Kapısını Aralık mı bıraktın diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Sen zekisin akıllısın kalbimin gizli odasındaki edebimsin yalın ayak kalmış üstü başı yırtılmış bir dilenciye benzetiyorum artık Kara sevdamızı.

Gel giydir yeniden yamala yarım kalan aşkımızı ey yâr!