Yine bir Eylül ve hala gönlümde gözümde dökülenler..
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp ölenler canlanıyor gözümde...
Hüzün yaprakları misali dertli gönlüm,
Sararan Eylül yaprakları mı yoksa özüm mü bilmem?

Bir Eylül daha sensiz ve sesiz bekleyişlerdeyim.
Kimileri için Eylül barış ve özgürlük mücadelesi demek.
Kimileri için aşk hikayesi bitiş veya başlangıç...
Benim için Eylül yanağımdan süzüen berrak tuzlu göz yaşı...
Sen gideli tüm Eylüller benim ızdırabım, çilem
Gözyaşım, avuçlarımda gökyüzüne doğru yükselen duam oluverdi.

Eylül'de ayrılık, yalnızlık senfonisi dinlemek acı baldıran zehiri...
Kimsesizliğimin sana muhtaç oluşumun, sana hasret oluşumun bahçesi meyvesi Eylül.
Soluksuz nefessiz kalışımın acı aşk şarabını son kez içişimin günü...

Her Eylül bitecek ardından Ekimler başlayacak.
Sonsuz, ölümüne bir aşk,
kalbimin sol yanı
Ayaklarımın götürdüğü yere kadar son nefesimi verinceye dek seviyorum seveceğim dediğin sahte sevginin çöküşü Eylül...

Eylül de değişti bir anda her şey. Döküldü yerlere paramparça oldu sana meftun sana yanık olan kalbim. Ezildi ayaklar altında bir Eylül yaprağı misali...
Bak yine Eylül ben yine sensiz, hüzün çukurunda çıkarılmayı bekleyen zavallı bir aşık.
Eylül yaprakları ile artık üstümü örtüyor,

Eylül serinliğinde, senin sıcaklığına muhtaç bekleyişle ruhuna bir bir sayıyorum.
Bu Eylül çok farklı tüm ırklarda, dillerde, mezheplerde, sensizliğimin şiirleri yazılıyor.
Bu Eylül'ün izi var silinmeyen özü var olan bozulmayan.
Yetimliğimin, sitemlerimin, umutlarımın cam kırıkları oluşunun simgesi Eylül...

Bu Eylül seviyorum ile başlamayan, özlemle bitmeyen bir zaman dilimi...
Tüm zamanlarımın toplandığı, hayatımın eksisi, artısı çarpma ve çıkarması Eylül.