Günümüzün kirli, kurak dünyasında baba olmak, baba gibi olmak, babalar günü babası olmak nasıl bir şey? Huzur verici, gönül alıcı, umutları besleyici, çorak tarlaları sulayıcı, Erciyes’ten kar bağışlayıcı bir şey mi acaba?

Babalar gününde yüreklerden kağıtlara dökülecek olan; dem kokulu çay tatlarının, gül kurusu buğulu kokuların, su sesi türkülerin, kekik kokan rüzgar halaylarının anlattığı, güzelliklerle bütünleşen iyilikler; Şam babalarına, iskele babalarına hak değil elbet…

Bizim anlatmaya çalıştığımız güzellikler; ömür kumbarasında sevda biriktiren, medeniyet değerlerinden beslenen, modern dünyanın kirlerinden tiksinen, teknoloji ve paranın esiri olmayan, erdemin, vefanın, iyilik ve güzelliklerin terbiye ettiği, şöhretin, paranın, cehaletin terbiyesizleştiremediği, tutulası eli nasırlı, öpülesi pak alnı, kocaman yürekli, ulu çınarlar kadar onurlu,  naif babaların yüreklerine ayna tutmuş olacağız elbet…

Öyle güzel babalar ki, bütün makamların, nefsi şöhretlerin, dünyalık güzelliklerin, kula kul olma, dünyaya köle olma karşılığında verildiği bir zaman diliminde o Allah’ın kendisine bahşettiği fıtratı değerleri, insani güzellikleri, kirletmeyen, sulandırmayan, terk etmeyen babalardır; ümmetine dua eden peygamberlerin dualarına eş değer dualar edebilen…

Alın teri ile verdiği emekle, ekmeğini kazanan babalar, haksızlıklar karşısında eğilmeden, bir pire için yorganını yakan, karanlıklara ışık saçan, çocukları için gömleğini mesailerde paralayan, haksızlıkları, yolsuzlukları, sömürüleri kınayan, mazlumun, yetimin, mağdurun yanında yer alan, kötülüklere karşı isyan ahlakını diri tutan, yokluklar karşısında hakkı kuşanan babalardır, ömrün her gününü babalar günü kılan...

Sevda yüklü babalar, kollarını açtıklarında evlatları özelinde tüm çocukları babalar gibi kucaklayıp, helal sevdalarla bağrına basan babalar. Her gün ölecekmiş gibi yaşayan, hiç ölmeyecekmiş gibi insanlığın dertlerine çözümler arayan, aman sende bana ne demeden; insanlığı, kardeşliği dert edinen, yaşanılır adil bir dünyanın kurulması için genç nesillerin gönüllerine dokunan, yeryüzünü mamur etme telaşıyla gönül dostlarını biriktirmede zamanla yarışan, iyilikleri, güzellikleri çoğaltan babalar…

Sadece bir günlük babalar gününün değil, her günün babası olan babalar; namuslu, şerefli, onurlu, vicdanlı, vefalı, başka çocukların emeğini, ekmeğini çalmadan, alın terini kirletmeden, tüm çocukların babası olan babalar…

Çileli babalar, kırılmış babalar, dert küpü babalar, yaralı babalar, yorgun babalar; sulu gözlü babalar yaşlarını yüreğine akıtırlar. İçten ağlarlar, dumanları tütmeden içten içe yanarlar. Çaresizlikler karşısında kor ateşe dönerler, kavurma gibi kavrulurlar. Susarlar, dertlerini yüreklerinde biriktirirler. Asilik nedir bilmezler, olanında, olduranında, öleninde, öldüreninde hep farkında olurlar. Hayatın yokuşlarına doğru koşarken, virajlarını alırken usanmazlar, yapacakları ne varsa yaptıktan sonra teslim olurlar…

Anlamaz ise de birileri; babalar gören körlerdir, babalar duyan sağırlardır, babalar bilen dilsizlerdir. Vakti zamanı geldiğinde, taşı gediğine koyan bilgelerdir…

Şuurlu babalar; kışın soğuğunda, zemheri ayazında, yazın sıcağında, temmuzun ateşinde, ekmeği peşinde, davası uğrunda koşar, koşturur, üşümez, yanmaz, düşmez, yıkılmaz, susamaz, acıkmaz, zor imtihanlar karşısında isyan edip ağlamazlar…

Sevgi yüklü babalar, güven veren babalar, güç olan babalar, destek olan babalar, aş olan babalar, eş olan babalar, ekmek olan babalar, umut aşılayan babalar, teri merhamet kokan babalar, ceketi eğreti adam satın alan babalar; bin bir çeşit bilinmeyen dertleriyle fırtınalı diyarların ulu çınarları olur babalar…

Size bir günü reva geren küresel emperyalistlerin para kazanma gününe inat, bir günlük babalar günü babası sizler değilsiniz. Sizler medeniyet değerleriyle değer bulan, ömrün her günü beş vakit namazda, duayı hak eden babalarsınız…  

Yaşamdan göçen babalar rahmet, yaşayan babalara selam, babalarının kadrini bilen evlatlara dua ola; vesselam…